Yo no vengo a decir un discurso. Gabriel García Márquez

Książka pochodzi z „drugiej ręki”, może mieć nieznaczne ślady używania, takie jak np. zagięcia okładki lub poszczególnych stron/napisana dedykacja/plamy..

Este libro es de segunda mano y tiene o puede tener marcas y señales de su anterior propietario.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o wadach tej książki lub przed podjęciem decyzji o zakupie chcesz zobaczyć więcej zdjęć – napisz do nas na Instagramie lub Facebooku.
Sprawdź informacje dodatkowe 🙂

 ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~

„¿Qué hago yo encaramado en esta percha de honor, yo que siempre he considerado los discursos como el más terrorífico de los compromisos humanos?” –Gabriel García Márquez

Los textos que Gabriel García Márquez ha reunido en este libro fueron escritos por el autor con la intención de ser leídos por él mismo en público, ante una audiencia, y recorren prácticamente toda su vida, desde el primero, que escribe a los diecisiete años para despedir a sus compañeros del curso superior en Zipaquirá, hasta el que lee ante las Academias de la Lengua y los reyes de España al cumplir ochenta años.
Estos discursos del premio Nobel nos ayudan a comprender más profundamente su vida y nos desvelan sus obsesiones fundamentales como escritor y ciudadano: su fervorosa vocación por la literatura, la pasión por el periodismo, su inquietud ante el desastre ecológico que se avecina, su propuesta de simplificar la gramática, los problemas de su tierra colombiana o el recuerdo emocionado de amigos escritores como Julio Cortázar o Álvaro Mutis, entre otros muchos.
El lector tiene entra sus manos el complemento indispensable a una obra narrativa que nos seguirá hablando en un largo porvenir.

 ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~

„Co ja robię, siedząc na tym honorowym miejscu, ja, który zawsze uważałem przemówienia za najbardziej przerażające ludzkie zobowiązanie?” –Gabriel garcia marquez

Teksty, które Gabriel García Márquez zebrał w tej książce, zostały napisane przez autora z myślą o ich publicznym przeczytaniu, przed publicznością, i obejmują praktycznie całe jego życie, od pierwszego, które napisał w wieku siedemnastolatka, aby pożegnać się z kolegami z ostatniej klasy w Zipaquirá, z tym, który po osiemdziesiątce czyta przed Akademiami Językowymi i królami Hiszpanii.
Te przemówienia noblisty pomagają nam głębiej zrozumieć jego życie i ujawnić jego podstawowe obsesje jako pisarza i obywatela: jego żarliwe powołanie do literatury, jego pasję dziennikarską, jego troskę o zbliżającą się katastrofę ekologiczną, jego propozycję uproszczenia gramatyki , problemy jego kolumbijskiej ziemi czy emocjonalne wspomnienia przyjaciół pisarzy, takich jak Julio Cortázar czy Álvaro Mutis i wielu innych.
Czytelnik ma w rękach niezbędne uzupełnienie dzieła narracyjnego, które będzie do nas przemawiać jeszcze przez długi czas.