El coronel no tiene quien le escriba. Gabriel García Márquez
35,00 zł
To także historia niesprawiedliwości i przemocy: stary emerytowany pułkownik w każdy piątek udaje się do portu, aby poczekać na przybycie oficjalnego pisma będącego odpowiedzią na słuszne żądanie jego praw za usługi świadczone dla kraju. Ale ojczyzna milczy.
~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~
Po więcej zdjęć i filmików ukazujących książkę zapraszamy na naszego Instagrama i Facebooka
Dostępny jest tylko jeden egzemplarz tej książki– nie przegap okazji!
Książka pochodzi z „drugiej ręki”, może mieć nieznaczne ślady używania, takie jak np. zagięcia okładki lub poszczególnych stron/napisana dedykacja/plamy..
Este libro es de segunda mano y tiene o puede tener marcas y señales de su anterior propietario.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o wadach tej książki lub przed podjęciem decyzji o zakupie chcesz zobaczyć więcej zdjęć – napisz do nas na Instagramie lub Facebooku.
Sprawdź informacje dodatkowe;)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
El coronel no tiene quien le escriba fue escrita por Gabriel García Márquez durante su estancia en París, adonde había llegado como corresponsal de prensa y con la secreta intención de estudiar cine, a mediados de los años cincuenta. El cierre del periódico para el que trabajaba le sumió en la pobreza, mientras redactaba en tres versiones distintas esta excepcional novela, que fue rechazada por varios editores antes de su publicación. Tras el barroquismo faulkneriano de La hojarasca, esta segunda novela supone un paso hacia la ascesis, hacia la economía expresiva, y el estilo del escritor se hace más puro y transparente. Se trata también de una historia de injusticia y violencia: un viejo coronel retirado va al puerto todos los viernes a esperar la llegada de la carta oficial que responda a la justa reclamación de sus derechos por los servicios prestados a la patria. Pero la patria permanece muda.
~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~
El coronel no tiene quien le escriba Gabriel García Márquez napisał w czasie jego pobytu w Paryżu, dokąd przybył jako korespondent prasowy i z tajnym zamiarem studiowania filmu, w połowie lat pięćdziesiątych. Zamknięcie gazety, dla której pracował, pogrążyło go w biedzie, a tę wyjątkową powieść napisał w trzech różnych wersjach, która przed publikacją została odrzucona przez kilku redaktorów. Po faulknerowskim barokizmie La hojarasca ta druga powieść stanowi krok w stronę ascezy, w stronę ekonomii ekspresyjnej, a styl pisarza staje się czystszy i bardziej przejrzysty. To także historia niesprawiedliwości i przemocy: stary emerytowany pułkownik w każdy piątek udaje się do portu, aby poczekać na przybycie oficjalnego pisma będącego odpowiedzią na słuszne żądanie jego praw za usługi świadczone dla kraju. Ale ojczyzna milczy.
